Rozdział 13

Rozdział 13

~~Perspektywa Clary~~

 -Aniołem tak. I powiem ci coś jeszcze. Ty też nim jesteś.

Na początku nie do końca zrozumiałam sens słów które właśnie usłyszałam. Uśmiechałam się delikatnie i patrzyłam na piękną istotę "stojącą" przede mną. W końcu nie codziennie widzi się Anioła, a co dopiero rozmawia... Ale po chwili mój uśmiech słabł.

Najpierw się zdziwiłam... Co? Ja Aniołem?! No proszę was...

Potem zaczęłam się zastanawiać... Anioły chyba nie kłamią ani nie żartują, prawda?

A ostatni etap to...

-CO?! Ja ANIOŁEM? Ale... ale jak... to niedorzeczne!-zaczęłam krzyczeć.

-Clarisso, spokojnie.-przewał mi delikatnie Anioł- Jestem Efiz. Jesteś Aniołem bo ja nim jestem.-yyy... co? Nie rozumiałam...-Pamiętasz co było napisane w teczce którą dała ci Maryse Lightwood?-zapytał jak by czytając mi w myślach. Tylko kiwnęłam głową- Zadrapałaś się Serafickim nożem. Nożem nazwanym moim imieniem. Masz w sobie moją cząstke. Masz ją w wielkim sercu które poświęci się za wszystko i wszytkich-zatrzymał się i spojrzał na mnie z nie tyle uwielbieniem co wielkim szacunkiem- Jeszcze zanim się urodziłaś byłem przypisany do opieki nad tobą. Bo widzisz, Clarisso...Twoje narodziny i umiejętności były przepowiadane od wieków.-i uśmiechną się do mnie... Jeśli można to tak nazwać.

Ale mimo jego "uśmiechu" byłam w przerażona i w szoku...

-W...Więc kim lub czym jestem?-zapytałam po cichu.

-Jesteś aniołem który zbawi świat.

 ***

~~Perspektywa Jace`a~~

-Magnusie mógłbyś w końcu nam powiedzieć gdzie jest Clary i co się z nią dzieje? Bardzo ładnie proszę.-Poprosiłem po raz kolejny, już ledwie hamując złość na czarownika który jak gdyby nigdy nic siedział sobie na fotelu przed naszymi kanapami i pił spokojnie herbatkę. W bibliotece byłem ja, Anabeth, Maryse, Magnus i Isabelle. Robert poszedł zapoznać i "przy okazji" popilnować Lessę i Maxa żeby nie rozrabiali. O ile się polubią...

-Jace, to że Magnus nam pomaga to jest jego dobra wola. Bądź grzeczny.-skarciła mnie Izzy.

-Nie będę grzeczny kiedy on sobie siedzi, a my nie wiemy czy żyje jeszcze dziewczyna...-i nie dokończyłem bo Magnus przerwał mi spokojnym i opanowanym tonem a po jego ustach błąkał się uśmieszek.

-Ona żyje. I nic jej nie grozi. Wręcz przeciwnie.

-To znaczy?-zapytała się Maryse.

-Jest w niebie.

-CO?! Clary jest... W NIEBIE?! To znaczy że ona... ona..-nie mogłem wydusić tego z siebie.

-Spokojnie blondasie. Ona żyje. Zabrały ją tam Anioły.-powiedział cały czas tym samym obojętnym głosem. Ja aż się gotowałem ze złości.

-Ale Magnusie! Jak to możliwe?!-zawołała Ana.

-Wiecie co jej się stało, prawda?-zapytał a wszyscy kiwnęliśmy że tak.- No więc właśnie. Może miały z nią coś do pogadania? Może jakieś sprawy? Któż to wie...- i wziął łyk napoju.

-I. TY. ŚMIESZ. TAK. SPOKOJNIE. SIEDZIEĆ. GDY. ONA. JEST. NIE.WIADOMO. GDZIE.?! Ty rozumu nie masz czy co?!-wrzeszczałem już wkurwiony nie na żarty.-Podnoś tą swoją błyszczącą dupe i rób co musisz by ją tu ściągnąć! Jeśli nie...-i nagle krzyknąłem ale już nie na czarownika tylko z bólu. Nie mojego bólu. Upadłem na podłogę trzymając Gdy zobaczyłem twarze Maryse, Anabeth i Isabelle wymamrotałem...

-Alec...-i zabrała mnie ciemność.

A ku ku! Jestem z nowym ALE BARDZO KRÓTKIM rozdziałem! 

Przepraszam was za to, ale mam nadzieję że mi wybaczycie i że się wam spodoba :* 

Szczerze, to nie wiem co jeszcze napisać xD

A... może was to troszkę zdziwić ale mam zamiar napisać aż III księgi po minimum 60 rozdziałów... Może być? Nie za długa historia? O pomysły się nie martwcie bo mam ich multum! Niestety gorzej z przełożeniem go na bloga... Ale dam radę! Z waszą pomocą wszystko! :* :* :* 

No... teraz to chyba wszystko...

No to do następnego pisania :*

Clary :*